در آستانه 25 بهمن ، روز بزرگی که می تواند نقطه عطفی در مبارزات آزادی طلبانه مردم ایران باشد ، قرار داریم . 25 بهمن را می توان از دیدگاههای متفاوت دید و بررسی کرد . آنچه اما در این میان - به نظر من - بر اهمیت این روز می افزاید ، حمایت همه جانبه و شگفت برانگیز اکثر گروههای سیاسی و شخصیتهای مورد وثوق ایرانی از این حرکت است . دیگر خبری از آن اختلاف نظرهای بیموقع نیست . دیگر کمتر کسی را میتوان دید که بر طبل جدایی و تفرقه بکوبد . انگار حرکت موزون و هماهنگ مردم مصر که به رغم وجود احزاب و گروههای سیاسی متعدد توانست با یک انقلاب یکدست بر یک دیکتاتوری سی ساله فائق آید ، تأثیرش را بر ایرانیان نیز گذاشته است . انگار همه به این اجماع رسیده اند که تنها با اتحاد عمل همه گروهها و گرایش های سیاسی است که میتوان بر دیکتاتور چیره شد . همه از ایران و ایرانی بودن سخن می گویند . کمتر کسی را میتوان یافت که به بانیان این حرکت خرده بگیرد و وجود آنان را دلیل عدم همراهی اش با این جنبش کند . کسی به کسی توهین نمی کند . همه می دانند که در این مقطع تاریخی سرنوشت همه شان به هم پیوند خورده است و نمی توان اجازه داد که جمهوری اسلامی بیش از این بر بستری از اختلاف و تفرقه ایرانیان حکمرانی کند . بقول ظریفی که بحق گفت : شرکت در تظاهرات 25 بهمن شرط دارد : باید حتماً ایرانی باشی و مهمتر از ایران هم نداشته باشی ! امیدوارم اشتباه نکرده باشم . امیدوارم این جوی ها و رودخانه های کوچک اینبار به هم برسند و سیل خروشان اراده مردم بتواند سنگریزه های کاخ دیکتاتوری را از جا برکند و آزادی و عدالت را برای میهنمان به ارمغان آورد .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران
No comments:
Post a Comment