آیا کسی از ما می ترسد ؟

نماز جمعه این هفته را همگان دیدیم و شنیدیم و انعکاس خبری آن را در سطوح مختلف داخلی و خارجی دیدیم
آنچه برای من روشن است این است که اوضاع قطعاٌ طبیعی نیست
اینکه رهبر جمهوری اسلامی که حداقل در ظاهر بسیار محکم و استوار نشان میدهد لازم می بیند که خط و نشان بکشد و تهدید کند و عتاب و خطاب نماید و شدیدتر از همیشه دشمن فرضی ( اعم از داخلی و خارجی ) را به برخورد بیرحمانه وعده دهد و پیشاپیش روز قدس را که همواره از محکمترین تریبون های تبلیغاتی جمهوری اسلامی بوده است کم اثر نماید و به آستانه تعطیلی بکشاند ، به واقع نشانه چیست ؟
آیا درست شنیدیم ؟
رهبر مسلمانان جهان ! از ناحیه مشتی اراذل و اوباش و عامل خارجی و مزدور بیگانه احساس خطر میکند ؟ مگر اینان تعدادشان انگشت شمار نبود ؟ مگر اینان ارتش و سپاه و بسیج و لباس شخصی و نیروهای گارد ویژه پشتیبان ولایت و اطلاعاتی و امنیتی و غیره و غیره دارند که اینچنین خاطر رهبر معظم انقلاب و ولی امر مسلمین جهان را مکدر ساخته اند ؟
چه اتفاقی افتاده است ؟ آیا جمهوری اسلامی با یک چالش جدی روبروست ؟ آیا با بحران مشروعیت مواجه است ؟ آیا اساساٌ موضوع اینقدر جدی است ؟ یعنی جناب ایشان هنوز صدای انقلاب مردم را نشنیده است ؟ یا شنیده و به روی مبارک نمی آورد ؟
آیا این تجربه تاریخی که حکومت های دیکتاتوری را فقط باید با استفاده از روشهای خودش از پا انداخت در ایران نیز جامه عمل میپوشد ؟ بعنوان مثال همین روز قدس که سالهاست تبدیل به تابلوی تبلیغاتی رژیم برای حمایت از تروریست های حماس و حزب الله و چنگ و دندان نشان دادن به منتقدین داخلی و خارجی بوده است ، اینبار دارد در خلاف جهت عمل میکند ؟ آیا روز قدس را میتوان آغازی برای جهش بلند دیگری در مسیر آزادیخواهی و عدالت طلبی مردم ایران دانست ؟
پاسخ به همه این پرسش ها را میتوان در کمتر از یک هفته از زبان و عمل مردم در سطح خیابانهای شهر و روستا شنید

اما آنجه میتوان با قاطعیت گفت اینکه رژیم دیکتاتوری مذهبی جمهوری اسلامی و رهبران آن شیرازه امور را ازدست داده و فکر فرار به جلو هستند

آقای خامنه ای از مردم ، از ما ، از من و تو میترسد
ترس هم برادر مرگ است
اندکی صبر ... سحر نزدیک است